Μήνυμα προσωπικό.

Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι η φωνή σου
και τα λόγια που δεν θα πω ποτέ.
Τα λόγια που οι άνθρωποι φοβούνται, όταν δεν γελούν μ' αυτά,
Λόγια που ξέρουμε από ταινίες, τραγούδια και βιβλία.
Λόγια που θέλω να σου πω, λόγια που θέλω να ζήσω.
Λόγια που ποτέ δεν θα σου πω - θέλω, μα δεν μπορώ.

Η μοναξιά μου με σκοτώνει, και ξέρω πού βρίσκεσαι,
θα έρθω, περίμενέ με, θα γνωριστούμε.
Θα μου δώσεις λίγο χρόνο; Γιατί θα σου δώσω όλο το δικό μου.
Θέλω να έρθω, μένω εδώ, και με μισώ.
Δεν θα έρθω - θέλω, μα δεν μπορώ.

Πρέπει να σου μιλήσω, πρέπει να έρθω,
ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να κοιμηθώ.
Φοβάμαι ότι δεν θα μ'ακούσεις,
φοβάμαι ότι θα τρέξεις.
Φοβάμαι ότι θα δείξω αδιακρισία και δεν θα σου πω
ότι ίσως... σ' αγαπώ.

Μα αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
μην πιστέψεις ότι το παρελθόν σου θα με φοβίσει,
και τρέξε, τρέξε μέχρι να σου κοπεί η ανάσα,
έλα να με βρεις.

Αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
ακόμα κι αν δεν ξέρεις ο δρόμος πού θα σε βγάλει,
έλα να με βρεις.

Αν η ζωή σου σε κουράζει,
αν η ζωή σου σ' αρρωσταίνει,
να με σκέφτεσαι.
Να με σκέφτεσαι.

Μα αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
τα προβλήματα μην σκεφτείς,
μόνο τρέξε, τρέξε μέχρι να σου κοπεί η ανάσα,
έλα να με βρεις.

Μα αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
μην περιμένεις μια βδομάδα, ούτε μια μέρα.
Ποτέ δεν ξέρεις η ζωή πού θα σε βγάλει,
έλα να με βρεις.

Αν η ζωή σου σε κουράζει,
αν η ζωή σου σε τρομάζει,
να με σκέφτεσαι.
Να με σκέφτεσαι.

Αν, εσύ...

(Μερσί, Φρανσουάζ.)