Sadnesday

Μια ζωή που ρέει σαν το αδύναμο αίμα.
Κάθε μέρα ξημερώνει ώρες πολλές πριν ξυπνήσω...

Τι ψάχνεις, τι αναζητάς, τι θέλεις;
Απλές ερωτήσεις, με σκληρές απαντήσεις.
Μου έκλεψαν το θέλω.
Μου κλέψανε το πρώτο ενικό.

Αγαπώ τις στρεβλώσεις μου και το κλουβί μου
γιατί μόνο αυτά υπήρχαν ν' αγαπήσω.
Όχι, δεν είναι μελόδραμα. Μα η δυστυχιά
φαίνεται μόνο σ' αυτούς που την θυμούνται.
Και τη σέβονται. Και τη φοβούνται.
Και δεν λένε μεγάλες κουβέντες,
ούτε με κοιτούν στα μάτια μέσα.

Μια στιγμή μόνο που το σώμα μου ξεχνιέται.
Μια στιγμή μόνο που δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Μόνο χώμα και νερό. Επιστρέφω.
Πεθαίνω και γεννιέμαι για να θυμηθώ
από πού ήρθα
και πού θα πάω.
Κι αν τύχει και χαμογελάσω, τόσο το καλύτερο.
Θα κυλήσει η μέρα πιο ρόδινα και μαλακά.

Τα τρόπαια, τα τρόπαια, οι νίκες και οι πρωτιές.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ζεις.
Να ξέρεις ότι ζεις.