Μήνυμα προσωπικό.

Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι η φωνή σου
και τα λόγια που δεν θα πω ποτέ.
Τα λόγια που οι άνθρωποι φοβούνται, όταν δεν γελούν μ' αυτά,
Λόγια που ξέρουμε από ταινίες, τραγούδια και βιβλία.
Λόγια που θέλω να σου πω, λόγια που θέλω να ζήσω.
Λόγια που ποτέ δεν θα σου πω - θέλω, μα δεν μπορώ.

Η μοναξιά μου με σκοτώνει, και ξέρω πού βρίσκεσαι,
θα έρθω, περίμενέ με, θα γνωριστούμε.
Θα μου δώσεις λίγο χρόνο; Γιατί θα σου δώσω όλο το δικό μου.
Θέλω να έρθω, μένω εδώ, και με μισώ.
Δεν θα έρθω - θέλω, μα δεν μπορώ.

Πρέπει να σου μιλήσω, πρέπει να έρθω,
ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να κοιμηθώ.
Φοβάμαι ότι δεν θα μ'ακούσεις,
φοβάμαι ότι θα τρέξεις.
Φοβάμαι ότι θα δείξω αδιακρισία και δεν θα σου πω
ότι ίσως... σ' αγαπώ.

Μα αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
μην πιστέψεις ότι το παρελθόν σου θα με φοβίσει,
και τρέξε, τρέξε μέχρι να σου κοπεί η ανάσα,
έλα να με βρεις.

Αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
ακόμα κι αν δεν ξέρεις ο δρόμος πού θα σε βγάλει,
έλα να με βρεις.

Αν η ζωή σου σε κουράζει,
αν η ζωή σου σ' αρρωσταίνει,
να με σκέφτεσαι.
Να με σκέφτεσαι.

Μα αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
τα προβλήματα μην σκεφτείς,
μόνο τρέξε, τρέξε μέχρι να σου κοπεί η ανάσα,
έλα να με βρεις.

Μα αν νομίζεις ότι μια μέρα ίσως μ' αγαπήσεις,
μην περιμένεις μια βδομάδα, ούτε μια μέρα.
Ποτέ δεν ξέρεις η ζωή πού θα σε βγάλει,
έλα να με βρεις.

Αν η ζωή σου σε κουράζει,
αν η ζωή σου σε τρομάζει,
να με σκέφτεσαι.
Να με σκέφτεσαι.

Αν, εσύ...

(Μερσί, Φρανσουάζ.)

Sadnesday

Μια ζωή που ρέει σαν το αδύναμο αίμα.
Κάθε μέρα ξημερώνει ώρες πολλές πριν ξυπνήσω...

Τι ψάχνεις, τι αναζητάς, τι θέλεις;
Απλές ερωτήσεις, με σκληρές απαντήσεις.
Μου έκλεψαν το θέλω.
Μου κλέψανε το πρώτο ενικό.

Αγαπώ τις στρεβλώσεις μου και το κλουβί μου
γιατί μόνο αυτά υπήρχαν ν' αγαπήσω.
Όχι, δεν είναι μελόδραμα. Μα η δυστυχιά
φαίνεται μόνο σ' αυτούς που την θυμούνται.
Και τη σέβονται. Και τη φοβούνται.
Και δεν λένε μεγάλες κουβέντες,
ούτε με κοιτούν στα μάτια μέσα.

Μια στιγμή μόνο που το σώμα μου ξεχνιέται.
Μια στιγμή μόνο που δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Μόνο χώμα και νερό. Επιστρέφω.
Πεθαίνω και γεννιέμαι για να θυμηθώ
από πού ήρθα
και πού θα πάω.
Κι αν τύχει και χαμογελάσω, τόσο το καλύτερο.
Θα κυλήσει η μέρα πιο ρόδινα και μαλακά.

Τα τρόπαια, τα τρόπαια, οι νίκες και οι πρωτιές.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ζεις.
Να ξέρεις ότι ζεις.

Θραυσμές

Σε είδα που γελούσες ξένοιαστα.
Μαλλιά, μάτια, χέρια, όλα γελούσαν.
Σε είδα να γελάς με την καρδιά σου
και κρύφτηκα να μην με δεις.

Την καρδιά σου που λάτρεψα
όσο κρατάει ένα φεγγάρι
και του αηδονιού το τραγούδι.

Πόνεσα με τη χαρά σου
και πιο πολύ πόνεσα
που ήμουν μακριά
και δεν άκουσα τη φωνή σου.

Έφυγες μακριά μου
και δεν ακούω πια την καρδιά σου
δεν την έχω στο λαιμό μου φυλαχτό.

Κρύφτηκα και σε κοιτούσα
όπως κρυβόμουν στην αγκαλιά σου
κι έκλαιγα από μέσα μου να μη με δεις
γιατί ψέματα δεν ήθελα να σου πω.

Πονούσε να είμαι μαζί σου κι εσύ
να κρύβεις την καρδιά σου από μένα.
Μα τώρα πονάω που δεν ακούω τη φωνή σου.

Ίσως μια μέρα δεν θα με νοιάζεις
δεν θα σου κρύβομαι και τότε
θα πονέσω ακόμα πιο πολύ

Ίσως μια μέρα έρθεις και με κοιτάξεις
με το ίδιο βλέμμα ακριβώς
όπως με κοίταζες πάντα
και τότε θα πονέσω πιο πολύ.