Σαλβατόρε

Μεγάλη λατρεία ο κύριος Σαλβατόρε!

Ας πούμε, αυτή εδώ η κουστουμιά.

Εν έτει 2010. Το τρεντ του οίκου συνοψίζετο στο gangsta chic, ή κάτι τέτοιο, γιατί έπαιξε πολύ καπελάκι φορεμένο στραβά. Παρακαλείσθε όπως παρατηρήσατε το πελώριο ντεκολτέ της μπλούζας μέσα απ'το σακάκι. Ίσα ίσα να ξεπροβάλλει,τσα! Και (δεν ξέρω αν φαίνεται απ'την ανάλυση εικόνας αλλά εμπιστευθείτε με) τα χρώματα της εν λόγω μπλούζας συνάδουν με την εν λόγω ρεπούμπλικα. Ένα κι ένα, μεταφορικά τε και κυριολεκτικά, εγώ με τα σετάκια γενικά δεν τα πάω καλά, εδώ γουστάρω. Βάλε εκεί ένα καπέλο κι ένα τισέρτ δώρο με το τεύχος Ιουλίου, το στέρνο υποχρεωτικά άτριχο κι αμπιμπίκιαστο, νταααh, κι άσε ΤΟ συνολάκι, ως ένα, να αναδείξει την προσωπάρα σου. Δεν αναφέρομαι στην κορμάρα σου γιατί το κουστουμάκι φαίνεται ως πολύ κολακευτικό, οπότε μην άγχεσαι. Στενά πέτα, το κουμπί στη μέση, η μέση ακριβώς εκεί που τη θέλω για να σε δείχνει ψιλόλιγνο κολονάτο ποτήρι σσσαμπάνιας. Οποία αρχονδιά. Παρακαλείσθε επίσης όπως προσέξατε: το μήκος των μανικιών σταματάει όπου σταματά και το σακάκι, αυτό αναδεικνύει, πάντα, στα υπόψιν και προς σημείωσιν. Το όλον σταματάει λίγο πριν τελειώσει ο καβάλος, οπότε μετά το παντελόνι, ελαφρώς στενότερο όσο ξετυλίγεται, ακολουθεί το πόδι και στο κάνει αλφάδι. Επιπλέον, το σακάκι έχει πλαϊνά σκισίματα, εξαιρετικά βολικότερο (κι άρα κομψότερο) τις στιγμές εκείνες που βάζεις το χέρι στην τσέπη γιατί κρεμασμένο δείχνει παράλυτο.

Οπότε, άγνωστοι θερμοί θαυμασταί, αυτό εδώ θέλω και θα είμαι ευτυχισμένος για αρκετούς μήνες. Φροντίσατε αναλόγως, παρακαλώ. 

...Αν το είχα πάντως,θα το φορούσα με nude πουκάμισο με άσπρο γιακά-μανσέτες. Και μυτερό παλιακό παπούτσι! Γουστάρω!