Ντισπέαρ

Το φως που με ξυπνάει κάθε μέρα
άλλη μια ευκαιρία να ζήσω.

Τι ψάχνω, τι σκαλίζω;
Κρυμμένους θησαυρούς και ξεχασμένα μυστικά.
Χθες έκλαψα.
Είναι σκληρό να δείχνεις την καρδιά σου
σε πουπουλένιο μαξιλαράκι
σε γυάλινη προθήκη με μαλακό φως
και δίπλα το καλοακονισμένο μαχαίρι
όλα τα πιόνια δικά σου
και η βασίλισσά μου, αλαφιασμένη.

Πόσο κρατάει ένα βλέμμα;
Ένα βλέμμα αστραφτερό, να χάνεσαι στους ωκεανούς.
Να βλέπεις σ' ένα βλέμμα όλα σου τα όνειρα και τους εφιάλτες.

Πόσο κρατάει μια αγκαλιά;
Φυλαχτό παιδικό ματάκι στο λαιμό σου.
Όλο μου το σώμα, δικό σου.
Υπάρχω. Υπάρχω; Μόνο όταν με έχεις εσύ στην αγκαλιά σου.

Άλλη μια μέρα θα κυλήσει
με μουντό μαγιάτικο φως
και υποσημειώσεις σε ξεχασμένες γλώσσες
κι εγώ θα προσπαθώ να πειστώ
ότι όλα είναι απλά, τα πράγματα είναι απλά.

Θα περιμένω το σούρουπο
να ξεκουραστεί η μέρα
να λιώσω πάνω στο κερί και να ονειρευτώ
τα θαύματα που μου χάρισες χωρίς να το σκεφτείς.