Αγνώστου

Νεράκι ολόδροσο απ' το πηγάδι μου,
Έσκαψα χρόνια και νύχτες χωρίς αστέρια.
Τα χέρια μου να γίνουν το ποτήρι σου,
Μόνο εγώ να σε ξεδιψώ, μόνο εμένα να λαχταράς.

 Στον ώμο σου φύτεψα μια κόκκινη τουλίπα.
Όμορφο λουλούδι, σπάνιο, κομψό.
Θέλει προσοχή, γυάλινη καμπάνα και μαλακά φιλιά.
Θέλει την προσοχή σου, ολόκληρη.

Με πονάει η άνεσή σου, η ανέμελη ματιά σου.
Γιατί δεν θέλεις να λατρέψεις κάθε χαλικάκι;
Γιατί δεν θέλεις να μην αφήσεις τίποτα όρθιο;

Ο κήπος μου, μια ζωγραφιά, στην τσέπη σου κρυμμένος
Κι αν δεν έψαχνα κι εγώ τις τσέπες μου
Θα είχα δει το φως που με λούζεις με ένα βλέμμα μισόκλειστο.

Μου λείπεις πολύ κάθε φορά που είμαστε μαζί
Κι εσύ συλλογιέσαι κάτι άλλο.

Αλλά δεν μπορώ να είμαι πουθενά αλλού.