Να η καρδιά που έχασες, κυνηγώντας μια χίμαιρα
Να η καρδιά που πρόδωσες, κι άλλο να σε μισώ δεν μπορώ
Η φωνή μου, άραγε νιώθεις τον πόνο της;
Η φωνή σου πεθαίνει, κι εγώ, η τρελή, πάντα σε προσμένω.
Δεν ζεις πια, ή ξεχνάς
Εκτός από τώρα. Η νύχτα, η νύχτα, η νύχτα.
Σβήσανε τ' αστέρια, με το χλωμό φως του φεγγαριού
η αγάπη κλαίει, σαν το κύμα ορμάει κι αφανίζεται
Άδεια η νύχτα, και η ελπίδα της λιγοστή
Τώρα ρέει πικρό δάκρυ
μια καρδιά σπασμένη χάνεται στην απόγνωση.
Κι έτσι έφυγες, σαν κενό όνειρο.
Κι έτσι χάθηκες, σαν περαστική δίνη.
Να ξεχάσεις, ή να μη ζεις παραπέρα.
Τώρα μόνο η νύχτα, η νύχτα, η νύχτα.
Έσβησαν τ' αστέρια στο σεληνόφως το χλωμό.
Σαν κύμα ορμητικό και στιγμιαίο, κλαμένη αγάπη.
Άδεια νύχτα με λιγόζωη ελπίδα
Κυλάνε πικρά δάκρυα τώρα
από θραύσματα καρδιάς απελπισμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλεις να πεις κάτι;