Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Φιλί με ανοιχτά μάτια

 Ο έρωτας είναι μια κατασκευή. Αξίωμα. Και δεν το λέω υποτιμητικά, κατασκευή είναι και το μετρό που έχει σώσει κόσμο. Ο έρωτας είναι ένα παζλ, όλες οι απορρίψεις μας και οι επιθυμίες μας και τα κλισέ που λαχταράμε μετουσιώνονται, μπαίνουν στο χωνευτήρι και βγαίνουν σε συσκευασία δώρου, που ανεξαρτήτως περιεχομένου η μόνη και βασική μας έγνοια είναι ο φιόγκος να είναι κολλαριστός κι ατσαλάκωτος. Ό,τι άλλο περιέχει είναι "έρωτας" οπότε το αφήνουμε στην ησυχία του, κλείνουμε τα μάτια και φιλάμε. Ή φιλιόμαστε, αναλόγως.

 Στο μεταξύ, πλαστικές καρδούλες ξεχειλίζουν απ' τις τσέπες μας, πέφτουν στο χώμα, λασπώνονται, τις πατάμε, ξεχωρίζουν κατακόκκινες και γυαλιστερές σαν σπυριά ροδιού που σπάμε την Πρωτόχρονιά-για γούρι!

 Και λυχνείας σβησθείσης, δεν μπορείς να δεις αν μόνο εσύ φιλάς με ανοιχτά τα μάτια.

 Και σκέφτεσαι. Παρατηρείς. Βλέπεις. Πλασίμπο το παραμύθιασμά σου, τελικά. Στημένο παιχνίδι. Σικέ παράσταση, πλέιμπακ.

 Καιαιαιαι μεγαλώνει το κενό. Σκάβεις, προσπαθείς να μεγαλώσεις το κενό να ξαπλώσεις μέσα και, επιτέλους, να κλείσεις τα μάτια...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλεις να πεις κάτι;